اسلامِ واقعی عامل پیروزی مسلمانان صدر اسلام بود

به بخش هفتمِ درد های دل ملت رنجدیده خوش آمدید. در بخش قبلی موارد هشتگانه ی شاخصِ امت واحده را خدمت تان تقدیم نمودم

جهان اسلام با چالش‌ها و بحران‌های بسیار جدی مواجه است.

طرح‌های استکبار جهانی، در حال اجرایی‌شدن علیه مسلمانان هستند.

آوارگی و پناهندگی مسلمانان به کشورهای اروپایی، قتل‌عام و کشتارهای دسته‌ جمعی مسلمانان، ویرانی ونابودی دارایی‌های مسلمانان قلب انسان را جریحه‌‌دار می‌کند.

متاسفانه مسلمانان در کشورهای مختلف اسلامی دچار اختلاف و درگیری هستند.

مسلمانانی که باید با وحدتِ کلمه، اتحاد، مذاکره، گفتمان و سعه ‌صدر مسایل‌شان را ‌پیش ببرند، با مشکلات متعددی مواجه‌اند.

استکبار و دشمنان استعماری که هیچ ترحمی بر مسلمانان ندارند، مؤفق شده‌اند برای رسیدن به منافع خودشان مسلمانان را گروه‌گروه و دسته‌دسته کنند.

متاسفانه مسلمانان باوجودِ آن‌که کتاب بی ‌نظیری مانند قرآن کریم و رهبر بزرگی همچون نبیِ رحمت صلی الله و علیه وسلم را در اختیار دارند، که قرآن و پیامبر اکرم صلی‌‌الله‌علیه‌وسلم مسلمانان را دعوت به وحدت و انسجام می‌دهند و عقل سالم نیز دعوت به وحدت می‌‌دهد، اما باز هم گرفتار تفرقه و اختلافات وحشتناکی هستند.

تاریخ شاهد است ملت ‌هایی که با یکدیگر متحد شده‌اند توانسته‌اند در دنیا موفق شوند و پیروزی‌های بسیار بزرگی را کسب کنند.

ملت‌های بافرهنگ و عاقل، ملت ‌هایی هستند که با یکدیگر وحدت دارند.

اختلاف در هر عصر و زمانی برای مسلمانان ضرر و نقصان به‌دنبال داشته است.

بارزترین نمونه ی اختلافی که در صدر اسلام پیش آمد که باعث شد مسلمانان به تفریق، و مذاهب مختلف تبدیل شوند و تا امروز همان اختلاف باقی مانده است.

سایه ی تاریکِ یک منافق در یک جامعه میتواند تأثیرات جدی در روند زندگی افراد وارد کند، زندگی عبدالله بن سبای منافق، بزرگترین درس برای امتِ از هم پاشیده است، تا در داستان این شخص منافق تدبر کنند و دوست را از اهریمن بشناسند.

مشکلات کُلِّ جهان اسلام از انحطاطِ ذات البینی خود مسلمین، و رخنه ی چند منافقِ متکبر و مغرور در رأسِ کار های مسلمین است و گرفتاری هایی که در کشورهای اسلامی رخ می دهد به علت دوری از سنت و روش حضرت رسول کریم صلی الله وعلیه وسلم و یاران مبارک ایشان است.

اسلام دین زیبائی ها، جان نثاری ها، خودگذری ها، محبت، اخوت، برادری، و دین پیشرفت و ترقی تمامِ امت مسلمان، عاری از حسد، کینه، بغض، عداوت و همچشمی و رقابت در تعصبات مذهبی، ملی، لسانی، نژادی و قومی است.

در معانی عمیق این آیات مبارکه، حکمتِ لطیفی نهفته است که قلب های مسلمانان را از منگ ها می رهاند:

این آیات مربوط به جنگ احد هستند،جنگی که رسول کریم صلی الله و علیه وسلم خودش نیز مجروح شد و ۷۲ تن ازصحابه ی مبارکِ خود منجمله سید الشهداء حضرت حمزه رضی الله و عنه کاکای خویش را از دست دادند؛

در این آیات سه موضوع مورد بررسی قرار داده می شوند:

اولین بحث،صفات رسول کریم صلی الله و علیه و سلم است، دوم حقوق آنحضرت صلی الله و علیه و سلم وآخرین مورد پیروی واتباع از سنت و روش ایشان می باشد.

تا زمانی، ما ملتِ متفرق و از هم پاشیده این سه موضوع را ندانیم، اخلاقِ اتحاد و اتفاق، محبت، دوستی، اخوت، و برادری در ما زنده نخواهد شد،

پیامبر اکرم صلی الله و علیه و سلم بد زبان وغلیظ القلب نبودند، ایشان اهل مشورت بودند!

رسول مقبول صلی الله و علیه وسلم به بیت المال خیانت نکردند، و در ذره ای از مالِ بیت المال، حق تصرف را بخود نداده بودند!

امروزمی بینیم که برخی ازحکام منطقه گمان می کنند که سرمایه ی ملی، مال البیتِ آنان است و هرطور که دوست داشته باشند آن را خرج می کنند.

پیامبر مهربان صلی الله و علیه وسلم مردمی بودند، و به امت خود شان تعلیم قرائت قرآن و تزکیه ی نفس،تعلیم احکام قرآن و احادیث گهربار خود را آموختند.

الله سبحانه و تعالی، در این آیه خطاب به نبی اکرم صلی الله و علیه وسلم می فرمایند:

﴿اگر شما بدزبان بودید این صحابه همانند زنبورعسل گرد شما جمع نمی شدند و ازعلوم وفیوضات تان بهره مند نمی شدند، کسانی که در جنگ احد فرار کردند سه بار در این سوره عفو آنها ذکر شده است که یک مرتبه، الله سبحانه و تعالی، آنها را مورد عفو قرار داده و دوبار هم خطاب به پیامبر اکرم صلی الله و علیه و سلم می فرمایند:

﴿آنها را مورد عفو قرار بده وبرای شان طلب مغفرت کن و از این به بعد نیز در امور با آنان مشورت داشته باش ﴾!

در جنگ احد برخی از اصحاب به دستور پیامبر اکرم صلی الله و علیه وسلم، در جبل الرماه قرار گرفتند تا پشت نیروها خالی نشود هنگامی که کفار شکست خوردند و درحال عقب نشینی بودند اصحاب ،سنگر را به خیالِ پیروزی و جمع آوری غنایم جنگی خالی کردند ،

کفار فرصت راغنیمت شمرده و مسلمانان از پشت غافلگیر شدند و تحت محاصره قرار گرفتند که نهایتاً منجر به شکست مسلمانان شد.

این شکست دو حکمت داشت:

اول اینکه:

اگر جنگ هایی همچون احزاب ،احد و تبوک نبودند هیچ وقت چهره ی واقعی افراد خالص و ناخالص مانند عبدالله بن ابی مشخص نمی شد!

دومین حکمت آن این بود که:

افرادی که تمنای شهادت داشتند به این مقام نایل آمدند.

پیامبر مهربان و خوش قلب ما، اگربدزبان و غلیظ القلب بودند همه از کنارش می رفتند، اگر کسی از نظر مالی و یا سطح علمی ازما درجه ی پایین تری دارد نباید به او طعنه بزنیم و او را مورد تمسخر قرار دهیم.

امروز در منطقه گرفتاری ها را می بینیم که حکامی که بر سرکرسی نشسته اند ملت را برده ی خود می پندارند و حقوق شان را رعایت نمی کنند، در حالیکه پیامبر اکرم صلی الله وعلیه وسلم، و دیگر انبیاء علیه السلام، حقوق همه را رعایت می نمودند.

رسول الله صلی الله و علیه وسلم، هرگز برای خودش انتقام جویی نکردند زمانی که ایشان در جنگ احد مجروح شدند از کسی انتقام نگرفتند و اشخاصی که اصحاب را از جمله حضرت حمزه رضی الله و عنه، کاکای ایشان را شهید کردند با بیان جمله ی (لا تثریب علیکم الیوم) مورد عفو قرار دادند و ازآنها انتقام شخصی نگرفتند.

وظیفه ی علما، دانشمندان، و دست اندرکارانِ دین، در این شرایط بسیار سنگین است. انسجامِ ملت، نصیحت، اندرز، پند، افهامِ مفاهیمِ عمیقِ دینی، انتقالِ علم بالغه ی دین، به تعدادی از مسلمانانِ لجوج، سمت گرا، خودغرض، خود ستا، مغرور، متکبر، متعصب، افراطی، نژاد پرست و تنظیم پرست، کار آسانی نیست.

تا زمانی مسلمان نما ها، معبودانِ باطلِ انسانی و رهبرانِ خاکی، و تنظیم های منحل شده ی یک جهتی را وداع نگفته اند، و ملاکِ خوشبختی خویش را در این گروهک ها جسته اند، در حقیقت با حزبِ الله سبحانه وتعالی که بهترینِ حزب ها است، جفا کرده، رهبرانِ خاکی و فنا شدنی خویش را بر احکامِ مقدس آسمانی ترجیح و فضیلت داده اند.

• مسلمانان، بایستی بابِ وحدتِ کلمه و گفتمان را با یکدیگر باز کنند.
• عالمان دین بایستی خدمتگذار واقعی دین باشند، تا خدمت گذارِ رهبران تنظیمی، و پیر و بزرگِ خویش.
• ملاکِ دوستی و محبتِ میان مسلمانان، فقط و فقط براساس کتاب و قانون آسمانی است و بس!
• محبت و دوستی برای رضای او تعالی، دشمنی و عداوت برای رضای او تعالی با دشمنان اسلام!

هر آنکه، این قانون مقدس آسمانی را پامال میکند، و در مقابل برادران مسلمانش از ساسیتِ نابکارِ گروهی، نام و نشان های منفورِ درباری، و مواردِ نفاق زائی، همچون فریب، خدعه، بهتان، فسادِ زبان، لحنِ فَحاش، القاب گذاری، تقلیل عزت، آبرو ریزی، و حزب گرائی استفاده ی ناجایز میکند، آیا برای او منزلت و مقامی میان مسلمانان و در آن دنیا، سایه ی محشری، باقی میماند؟

از یک عالِم و قاضیِ درباری، که با اشاره ی بادرانِ خفاش خود، دیگ را با کاسه، و کاسه را با دیگ میزند، بجز از پدیده ی نفاق و شقاق، چیزی دیگری را نمیتوان حاصل کرد.

در اینصورت میتوان، کلیدِ گمشده ی اتحاد و اتفاق را بدست آورد!

در غیر اینصورت، آدرسِ کلیدِ گمشده ی آرمش ملت، جیبِ سوراخِ دالری منافقینِ عصراست وبس!

برای رسیدن به این آدرس، بایستی منافقان درباری را، از مصلحان تشخیص داد، وبا علم، فراصت، تدبر، دعوت، و قلمِ زبر دست، که جایگاهِ شمشیرِ برّان اسدالله ﴿ حضرت علی رضی الله و عنه﴾ و سیف الله ﴿ خالد بن ولید رضی الله و عنه﴾ را دارد، شب و روز، شام و سحر، با نماز های تهجد و نافله، و یاری حضرتِ حق ﴿ جل جلاله﴾، دستِ این دست نشانده های غیر را از باغ و راغِ ملتِ رنجدیده بایستی کوتاه کرد!

آیا حاضرید این ﴿قلمِ﴾ توانا را بَسرِ شانه های تان بردارید، و دست های منافقین را از کوچه ها و پس کوچه های شهرها، و دیار مان قطع کنید؟

شمابلی بگوئید، و ان شأ الله، او تعالی، طبقِ تعاملِ شما، اسدالله ها و سیف الله های عصر را در بطنِ این ملت به وجد خواهد آورد.

با اندکی تأمل در صفحات تاریخ، در می یابیم که ﴿اسلامِ واقعی﴾ عامل پیروزی مسلمانان صدر اسلام بود.

یگانه راه پیروزی مسلمانان امروزی، نیز بازگشت به دستورات اسلام و پیروی ای قوانین مکتب اسلام است.

نبودِ معنویات و اسلامِ واقعی، جهل، نادانی، پیروی کور کورانه از فرهنگ و عاداتِ پیشینان، کنار گذاشتن دستورات اسلامی، ریشه ی اتحاد و اتفاق را بر میکَنَد.

فاصله گرفتن از دین، و ایجاد رخنه میان دین و سیاست، قشر های مختلف جامعه را از دسترسی با یکدیگر باز میدارد.

دین اسلام آخرین و کاملترین دین

دین اسلام آخرین و کاملترین دین پروردگار است. الله تعالی این دین را با تمام خصوصیات و ویژگی هایی که دارد به عنوان آخرین دین انتخاب نموده است.

دین اسلام «دین تمام ادوار و شرایط» بوده، همواره در تمام ادوار زندگی بشر ادیان و کتب آسمانی و صحیفه های متعددی وجود داشته است که هر کدام با توجه به شرایط مردم هر منطقه و هر زمان دارای احکام و دستوراتی بوده اند.

البته این ادیان و احکام آنها مخصوص یک منطقه و مردم و زمان بوده اند، اما با پیشرفت تمدن بشری، الله سبحانه و تعالی دین اسلام را مطابق با تمام ادوار و شرایط و برای تمام جهانیان نازل نمود؛ این دین برای تمام شئونات زندگی بشر برنامه داشته و برای حل تمامی مشکلات راهکار دارد.

إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَمَن يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (آل عمران ۱۹)

دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است. و کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده شد، اختلافی (در آن) ایجاد نکردند، مگر بعد از آگاهی و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود؛ و هر کس به آیات خدا کفر ورزد، (خدا به حساب او می‌رسد؛ زیرا) خداوند، سریع الحساب است.

الله سبحانه و تعالی، وعده کرده است که صاحبان این دین (مؤمنین و مسلمانان) را نصرت و یاری می کند، بشرط آنکه دین را معیار قرار دهند، نه فرهنگ و کلتور، سمت گرائی و زبان، حزب و حزب بازی را معیار زندگی اجتماعی شان سازند.

متأسفانه، در جامعه ی امروزی ما، تمایلات انفرادی به فکتور های بیرون مرزی و حب نفس و مال اندوزی از راه های نامشروع و خاک فروشی خائنین و منافقین، در هم گسستنِ ملت، ایجاد رخنه و نفوذ در میان بزرگان و سردمداران آن، و پارچه پارچه کردن اقوام و قبایل متشکله ی این سرزمین، تا بحال نقش مخربی را بازی کرده است.

از سوی دیگر، انسانهای مصلح، و با ایمان، همیشه و مادام سعی کرده اند تا اخوت و برادری را میان گروه ها و قبایل مختلف، دوباره احیأ سازند، ولی، با برخورد جدی، و حتی تهدید به مرگ و کشتار های گروهی، روبرو شده اند.

الله تعالی برای مؤمنان واقعی مژده میدهد که با پایداری، مقاومت در مقابل منافقین و باداران شان، از او تعالی استعانت جویند و با مکر منافقینِ بیخدا، از درِ ایمان، تقوا و صبر پیش آیند.

رها کردنِ راه دعوتِ خلق بسوی فلاح و کامیابی، و ازبین بردن تعصبات لسانی، ملی، نژادی و قبیلوی، نکوهیده و صلاح نیست.

الله سبحانه و تعالی مومنان را در چنین حالاتی با این کلمات مقدسش، مورال میدهد و برتری مؤمنان را بر دیگران، از نعماتی میداند که او تعالی بر بندگانِ نیکش تفویض کرده است:

اگر ایمان داشته باشید، به تعصبات لسانی تن در نمیدهید، و آتش پشتون و تاجک، ترکمن و بلوچ، عرب و عجم را شعله ور نمی سازید، و نه هم یکی را بر دیگری قدامت و قداست قایل میشوید.

چون:

اگر ایمان داشته باشید و در داخلِ دائره ی بندگان مؤمنِ الله سبحانه و تعالی موقف تان را کسب کرده اید، با علم و یقین کامل این را میدانید که معیار برتریت نزد الله تعالی، فقط تقوای الهی است، نه لسان و زبان،  و نه هم، قبیله و حزب هائی که در مقطع های مختلف زمانی، گهی نوکر این و گهی غلام آن، گهی کلاه بردارِ بابا، و گهی بوت پاکِ چاکر بوده است.

چون، هر حزب و نهضتی که تقوای معیارِ عضویت در آن نباشد، مردود و نابکار است.

بنده های مسلمان، وقتی به درجه ی ایمان میرسند، و لقب ﴿مؤمن و یا مؤمنین ﴾ را کسب میکنند، اتحاد و اتفاق بلا فاصله، میان مسلمانان بوجود می آید.

آن وقت، دیگر، هیچ ترس و نگرانی نداشته باشید، شما بالا و برتر هستید اگر مؤمن واقعی باشید.

الله تعالی در جاهای متعددی از قرآن کریم با تعبیرات مختلف مژده نصرت و یاری مؤمنین و مسلمانان را داده است.

البته در تمام وعده ها و مژده هایی که الله تعالی در مورد نصرت و یاری مسلمانان داده است، صفات و شرایطی را ذکر فرموده است که از آنها معلوم می شود که نصرت و یاری الله تعالی زمانی با مسلمانان خواهد بود که آنها از طریق عمل به دستورات الهی متصف به صفات مذکور باشند و آن صفات را در زندگی فردی و اجتماعی خویش پیاده کنند.

در صدر اسلام، اسلامِ حقیقی در عمل و اعتقاد مسلمانان آن زمان وجود داشت؛ نماز و سایر اعمال آنها واقعی و حقیقی بود و فقط برای نام و شهرت نبود و در اثر همین اسلام حقیقی بود که الله تعالی آنها را به پیروزی رسانده و در جهان به آنها عزت و سربلندی عنایت کرد.

اما متاسفانه امروزه اسلام واقعی از زندگی مسلمانان رخت بربسته و فقط نام و تصویری از آن باقی مانده است. اعمال و اعتقاد مسلمانان خالی از روح و حقیقت است و دلیل شکست و خواری مسلمانان نیز همین امر است.

دلیل اختلاف و پراگندگی مسلمانان

دلیل اختلاف و پراگندگی مسلمانان این است که اسلام آنها اسلام حقیقی نیست.

اگر اسلام ما اسلام حقیقی باشد تمام مشکلات جهان اسلام حل خواهند شد. امروزه مسلمانان با مشکل کمبود جمعیت مواجه نیستند. جمعیتی چند میلیونی هر نوع شرایطی را بر مسلمانان تحمیل می کنند، اما مسلمانان نمی توانند کاری بکنند.

راه حل مشکلات جهان اسلام این است که مسلمانان به اسلام واقعی بازگردند.

پیروزی اسلام تنها در برخورداری از اتم و قدرتهای مادی نیست، بلکه با قدرت معنوی و ایمانی می توان به پیروزی و موفقیت دست یافت.

در گذشته نیز قومهای ضعیف و ناتوان وقتی به ایمان، اعمال و اخلاق نیک روی آورده اند، توانسته اند بر قدرتهای بزرگ پیروز شوند.

هر قومی که رضایت الله سبحانه و تعالی را بدست آورد، در واقع پیروزی و سعادت دنیا و آخرت را بدست آورده است.

ما باید رابطه ی خودمان را با الله سبحانه و تعالی برقرار کرده و در پی اصلاح خود و جامعه باشیم.

از نافرمانی الله تعالی و تضییع حقوق دیگران پرهیز نماییم تا اسلام واقعی در زندگی ما بوجود آید، در غیر آن اتحاد و اتفاقی را نمیتوان از لابلای بی میلی ها و منکرات، نایل شد.

عزیزان گرانقدر:

لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.