اعمال و افعال غیر اسلامی در محافل عروسی

سلسلهٔ مضامین امراض ساری در افراد و جامعه!

(مرض شـــشم):

﴿اضافه روی، اسراف، توقعات بیجا، اعمال و افعال غیر اسلامی در محافل عروسی﴾!

(بخش اول):

زمانی که لفظ مقدس را به ازدواج اضافه می کنیم، موجب می گردد که امر را تقدس آمیز تصور کرده و برای آن قداست و روحانیت خاصی قائل شویم، اما نه این ازدواج های معاصر که در آن اسراف، توقعات بیجا و بیمورد، و منکرات بیش از حد، فرشتگان را از محفل عروسی بدور رانده، شیاطین را بر در و دیوار صالون های عروسی مستقر کرده است.

روندِ رشد یک انسان از راه زوجیت می گذرد

و در پی زوجیت است که انسان متعالی می گردد، اما چگونه تعالی را در داماد و عروس تصور کرد، در حالیکه تمام مناسک عروسی از لباس های عروس گرفته تا ابرو های نخ کرده ی داماد مخالف احکام شرعی و موافق امر شیطان است، اموری که در اسلام مورد لعنت رسول کریم صلی الله علیه وسلم قرار گرفته است.

رسول کریم صلی الله علیه وسلم در احادیث صحیحی مردی که ابرو میگیرد، و زنی که حجاب می دَرد و محاسن وجودش را با لباس های عریان، و نیمه چاک به دیگران بنمایش میگذارد، هر دو را لعنت کرده، از رحمت الهی آنها را محروم دانسته اند.

ازدواج نخستین سنگ بنای تشکیل خانواده و بالطبع، جامعه و اجتماع است و میزان اندیشه و تدبر در آن در میزان پیشرفت یا انحطاط و صعود یا سقوط جامعه تاثیر دارد. ازدواج دارای آثار و نتایج بسیاری است; از جمله:

• ارضای غریزه جنسی،
• تولید و بقای نسل،
• تکمیل و تکامل انسان،
• آرامش و سکون،
• پاک دامنی و عفاف و نتایج متعدد دیگر.

اما این همه، زمانی میسر میشود که جفت مسلمان زندگی نوین شان را در چوکات کتاب و سنت راه اندازی کنند، و بار گرانِ یک شبِ پر از گناه و اسراف را تا آخر عمر بدوش شان حمل نکنند.

از این رو، اسلام ازدواج را براساس قانون الهی و به عنوان یک مکتب آسمانی – آن را نه تنها کاری محبوب و مقدس دانسته، بلکه جوانان را مؤکداً بدان توصیه کرده است

ازدواج اسلامی از این نظر که عاملی برای نجات از آلودگی، موجبی برای نجات از تنهایی و سببی برای بقای نسل است، درصورت خلط شدن با حرام ها، منکرات و اسراف، سبب ایجاد بی تعادلی، نابهنجاری رفتاری و زمانی هم فساد شخصیت و حتی بیماری روانی در شوهران می گردد. بنابراین، بهترین و بالاترین نعمت ها برای هر زن و مرد از نظر اسلام، تعادل و تشکیل خانواده از همان روز اول، بر اساس اندوخته های مکتبِ والای اسلام است.

ازدواج هم برای مرد و هم برای زن، پاسخ مثبت دادن به سنت الهی و تولید نسل است. لذا، هر دو در این زمینه بر یک عقیده اند. فلسفه ازدواج براساس این دو مبنا ملاک دین و نجابت است. در نتیجه، هدف از ازدواج و تولید نسل، مقدس می گردد و هیچ یک از مادیات ملاکی برای آن به حساب نمی آید.

از ازدواج در اسلام به مراتب، بالاتر و مقدس تر از آن است که تنها در حد کام جویی جنسی باشد; زیرا اگر چنین بود هیچ فرقی میان ازدواج انسان و جفت گیری حیوانات نبود و ازدواج مشمول این همه قوانین آسمانی و رهبری پیامبران علیهم السلام و راهنمایان قرار نمی گرفت.

پس باید در آن اهداف مهم دیگری نیز وجود داشته باشد; از جمله: ایجاد، بقا و طهارت نسل، تکمیل و تکامل، مودت و صفا و از همه بالاتر، انجام وظیفه الهی.

پیمان ازدواج پیمانی مقدس و الهی است. بدین سان، جز در سایه ی احکام الهی نمی توان آن را فسخ کرد.

ولی، متأسفانه، نه به آن پیوند های که امروز در جامعهٔ ما مروج است.

چون محافل امروزی مغایر آداب و سنت دین مبین اسلام بوده، فرشتگان در آن حضور ندارند، و بر علاوه ی مردان و زنان نیمه عریان و عریانی که میخواهند محاسن بدن شان را بنمایش بگذارند، هزاران شیطان در آن اشتراک دارند.

این مرض مهلک و فتنه انگیز مدت زیادی دامنگیر اقشار و افراد جامعهٔ ما شده، یگانه دلیل تکثیر فساد اخلاقی در ملک ما اضافه روی و اسراف و توقعات بیجای فامیل ها از پسران می باشد.

چون همه نمیتوانند تمام خواهشات فامیل ها را مرفوع ساخته شرایط نکاح را برای جوانان مهیا سازند.

به همین دلیل، جوانان و نوجوانان به اعمال غیر شرع و فساد اخلاقی دچار شده، بالاخره خیابان ها و جاده هارا محل اذیت دختران و ترویج آداب و اعمال ضداخلاقی قرار میدهند.

امروز در شهر های بزرگ افغانستان تعداد جوانان مجرد به نسبت همین توقعات بیجا چندین برابر شده، فساد اخلاقی روبه افزایش است.

لست توقعات بیجا و غیراسلامی توسط دختر داران، در این اواخر آنقدر طویل شده است که پسران جوان و فامیل های شان از عهده ی آن بدر آمده نمیتوانند.

یامبر اکرم صلّی الله علیه وسلّم میفرماید:

و نیز فرموده اند:

﴿برای زن چیزی بهتر از شوهر نیکوکار و برای مرد هم چیزی بهتر اززن نیست﴾.

زن گرفتن نصف دین مرد است.فقهای امّت معتقدند که برای کسی که بر نفس خویش از زنا و فساد می ترسد و توانایی ازدواج دارد نکاح و ازدواج واجب است.

زیاد شدن مقدار مهریه، فرمایشات آقای خسر و خواهشات خشو و خشو کلان و این و آن ،ازدواج نمودن را برای بسیاری از جوانان مشکل یا غیر ممکن می نماید واین پدیده مخالف آن چیزی است که شریعت مبنی بر تخفیف و کمتر کردن مهریه قرار داده است.

زنی با مهریه ی یک جفت کفش ازدواج نمود و پیامبر صلی الله علیه وسلّم ادواجش را جایز قرار داد سپس به آن مرد گفت:

برو چیزی برای مهریه بیاور، حتی اگر انگشتری از آهن باشد، آن مرد تلاش کرد و برگشت، اما چیزی نداشت، سپس پیامبر صلی الله علیه وسلّم به او فرمودند:

( آیا از قرآن چیزی حفظ داری؟)

او گفت: بلی فلان سوره وفلان سوره را یاد دارم، آنگاه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

شما را با آنچه از قرآن حفظ داری به نکاح یکدیگر، در آوردم.

مخارج هگفت باعث ایجاد بغض در دلها

فرهنگی که مغایر اندوخته های اسلامی بوده، زندگی آینده ی زناشوئی را مفلس و فاقدِ سرمایه می سازد.

فشارهای ناشی از مهریه و عروسی و خرج و مخارج هنگفتِ عروسی های تجملی و ریائی امروزی باعث ایجاد بغض در دلهای مردان شده، این ها بلای خانواده های تازه نوشکفته گشته اند و ازدواج های پر از مهر و محبت و ساده جای خود را به ازدواج های پرزرق و برق داده است.

فشار خانواده ها و حساسیت بیش از حد خانواده ی عروس بر زیاد بودن مهریه و شیربها و خرج های آنچنانی به حادث شدن این پدیده ی خطرناک منجر شده است.

در قدیم الایام ازدواج کردن کاری بس آسان و مبارک بوده، هزینه ی آن خیلی کم و مهریه ی آن تنها چند مثقال ناچیز طلا بوده است ؛ ولی امروز در جامعه ی ما شیربها و هزینه ها زیاد شده و مهریه هم که سر به فلک کشیده است و همین باعث شده که هر کسی نتواند به راحتی ازدواج کند و اگر هم ازدواج کند خانواده ها زیر بار قرض های فراوانی می روند که بایستی تا مدت ها با آن دست و پنجه نرم کنند.

اگر به مسأله ی مهریه در اسلام توجه کنیم که در دین مبین اسلام مهریه به عنوان هدیه و نشانه ای و یا به عنوان بخششی از طرف مرد به زن تعلق می گیرد تا بدین وسیله بین آنها مهر و محبت ایجاد شود و همچنین مهریه وسیله ی اطمینان بخشیدن به زن از طرف مرد برای آماده شدن و وارد شدن به زندگی مشترک و برداشتن بار مسئولیت زناشویی و عاقبت خوشبختی زن از طرف مرد می باشد؛

*ولی متأسفانه امروزه مهریه ی زن بیشتر به تجارتِ پرسودی می ماند که با ازدواج کردن دختر و دستیابی وی به وسایل گران بها و طلاجات فراوان و در عوض زیر بار قرض های هنگفت رفتن داماد که در همان لحظه اول زندگی باید شروع به پس دادن آن بنماید شکل می گیرد و فامیل های عروس به این دل خوشند که با این شهکارشان، و در این بازرگانی پرسود، منفعت فراوانی به چنگ آورده اند و مهریه ای را بر داماد بیچاره فرض نموده اند که هیچگاه نتواند به فکر طلاق دختر دُردانه ی ایشان باشد و طوری او را مدیون و بدهکار نموده اند که که هرگز نخواهد توانست کمر راست کند.*

خانواده ی عروس با این کارشان فکر می کنند که توانسته اند با این مهریه ی زیاد دخترشان را به سعادت برسانند و هیچ گاه داماد نمی تواند به فکر طلاق و یا ظلم کردن به دخترشان باشد و همچنین گمان می کنند که با این کارفخر و مباهاتی برای دخترشان به ارمغان آورده اند و این مهریه و کبکبه و دبدبه های فراوان در میان طایفه و اقوام برای وی سربلندی به دنبال خواهد داشت.

*بدون شک این افکار غلط و رسوم جاهلانه بر مغز و افکار بسیاری از مردم امروزی مستولی گشته است، غافل از اینکه این رسوماتِ دست و پاگیر نه تنها نتوانسته برای تازه عروس ها خوشبختی به ارمغان بیاورد ؛ بلکه وسیله ای شده برای انتقام داماد از همسرش ؛ آن هم با خیانت و بی احترامی کردن و اذیت نمودن او و سرانجام طلاق دادنش*.

علاوه بر محدودیت هایی که برایش ایجاد می کند از جمله جلوگیری کردن از دید و بازدید های او از فامیل و… و در این میان تنها چیزی که مرد به آن فکر نمی کند مهریه ی فراوان همسرش است که در نهایت یا زن مهریه ی هنگفت و آن ارمغان پدر و مادرش را به وی خواهد بخشید و در مقابل او نیز از این زندان که ساخته و پرداخته ی وی و پدر و مادر دلسوزش می باشد آزاد می شود و یا در دادگاه آن را به شکل اقساط بلند مدت دریافت خواهد نمود.

زيبايى زندگى و تجلى كامل ديندارى، فقط در ترك محرمات و فعل واجبات نيست، بلكه عمل به مستحبات و ترك مكروهات نيز در اين جهت مؤثر است.

آن جا كه ازدواج، مقدمه اى براى تشكيل خانواده و ايجاد كانون صفا و محبت است، مهريه آن قدر كم اهميت مى شود كه اگر در ضمن اجراى عقد، اشاره اى به آن نشود، عقد صحيح است. مفهوم سخن فوق اين است:

*﴿آن جا كه ازدواج، مقدمه ی تشكيل خانواده نباشد، مهريه آن قدر اهميت پيدا مى كند كه اگر در ضمن اجراىِ عقد، اشاره اى به آن نشود، عقد باطل است﴾.*

*پول زياد و خانه ی وسيع و تجملات و تشريفات، اركان سعادت نيستند. مهريه ی گزاف، درمان دردهاى خانواده ها نيست، بلكه پيوندهاى عاطفى و همبستگى و همدلى ركن اصلى است.*

به جاى تلاش كردن در اين امور، بايد در امر اتحاد و يگانگى تلاش كرد و خلاصه، يار جُست نه رقيب و عاشقِ خود جست، نه عاشق ظواهر مادى و زرق و برق هاى دنيوى!

اسلامی را که رسول کریم صلی الله علیه وسلم به امت عرضه کرده است چنین است:

عزیزان گرانقدر:

لطفاً این سلسله ی مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.

جزاکم الله خیراً!

ا.ج.ع

ادامـــه دارد….