از حقوق همسايه ها اين است كه سامان مورد نياز منع نشود
—
یکی از هموطنان عزيز ما از شهر كابل سوال نموده:
اکثرا همسایه مان از مایان طلب آرد٫ روغن٫ نمک وبعض اشیای دیگر میکنند و میگویند وقتی خریدیم دوباره برایتان قرض تانرا میدهیم مگر اندازه معلوم نمیباشد آیا در این صورت سود واقع میشود چون جنس به جنس می باشد و اندازه هم معلوم نمی باشد واگر كسي همين سامان مورد نياز همسايه هاي نيازمند را نمي دهد واز آنها منع مي كند آيا گنهگار ميشود؟
الحمد لله والصلاة والسلام على رسول الله، أما بعد،،
الله متعال در قرآن كريم يكي از صفات بد وزشت انسانهاي قاسي القلب ومنافق را ياد نموده كه عبارت است از منع كردن وندادن سامان وچيزهاي مورد نياز نيازمندان وفرموده است:
” ويمنعون المانون” (الماعون: 7).
وسامان مورد نياز وضرورت نيازمندان را منع مي نمايند اشياي جزئي وما يحتاج ضروري همسايه ها مثل نمك، آب، كوكرد، تبر، داس، تيشه، ديگ، تار، سوزن غربال وغيره را به مردم هنگام ضرورت نمي دهند.
آنها همان منافقاني اند كه وقتي به نماز حاضر ميشوند رياء كاري ميكنند ودر خفيه نماز را ترك مي نمايند، وچيزهاي عاريت را از بخل كه دارند از مردم منع مي نمايند.
اگر نماز وعبادت اين نمازگزان خالي از رياء وبه هدف تقرب به الله متعال مي بود در ايشان اثر مثبت ميكرد ومي كوشيدند تا منابع زندگي ووسائل عمومي را بدسترس همگان قرار ميدادند وحقوق مشروع مردم را ادا ميكردند.
يكي از نيكوكاري هاي مهم در دين مبين اسلام دستگيري محتاجان وبينوايان، ورسانيدن مواد مورد نياز نيازمندان است كه شايد بسيار ناچيز هم باشد ليكن در گشايش مشكلات شان اثر خوب دارد واين صفت شايشته مؤمنان راستين است كه به رهنمودهاي قرآني عمل ميكنند وديگران را تشويق نمايند.
اما اگر به همسايه هاي ضرورت همين چيزها داده ميشود، وآنها دوباره به همان مقدار وكمتر وبيشتر دوباره برميگردانند واندازه دقيق آن معلوم نمي باشد گنهگار نمي شوند.
