ای بندگان الله! این ماه مبارک رمضان است که در آن قرآن کریم نازل شده، ودر پرتو آن عابدین سرگرم عبادت اند

ای بندگان الله! این ماه مبارک رمضان است که در آن قرآن کریم نازل شده، ودر پرتو آن عابدین سرگرم عبادت اند.

و این کتاب الله تعالی است که در میان شما تلاوت شده و شنیده می شود، و این قرآنی است که اگر بر کوه نازل می شد هر آینه آن را کرنش کننده و شکافته شده می دیدی!!!

با این وصف نه قلبی است که کرنش کند، و نه چشمی که اشک بطراید و نه روزه ای که از حرام حفاظت کرده و منفعتی دهد، و نه قیامی که استقامت بخشیده و در حق صاحبش شفاعتی را امید دهد.

قلب های که از تقوای خالی شده و به عیب جویی خراب شده  وظلمت گناهان بر آنها سایه افگنده که نه می بیند و نه می شنود.

چقدر آیات قرآنی برای مان تلاوت می شود، در حالی قلب های مان به مثابه سنگ بلکه سخت تر از آن اند، و چقدر ما های رمضان بر ما سپری شده در حالی که وضعیت مان همان وضعیت بدبختان اند.

نه جوان ما از بچه گی کوتاه آمده و نه پیر ما از بد کاری منع کرده که به پاکان ملحق شوند.

ما کجا و آن گروهی کجا که هنگامی که ندای دعوت کننده الهی را بشنود در جا اجابت کرده و زمانی بر آنان آیات الهی تلاوت شده، قلب های شان روشن شود و وقتی که روزه گیرند همراه شان زبان، گوش و چشم های شان روزه گیرند.

آیا در اینها الگوهی برای مان نیست؟ چنانکه مسافه میان ما و پاکی بیشتر از مسافه میان صفاه و مروة شده است.

هر وقتی که گفتار مان بهبود یافت کردار مان بد شد پس (لا حول ولا قوة إلا بالله العلي العظيم وحسبنا الله).

(لطائف المعارف صـ 174).

مترجم: محمد طاهر قاسمی