خشونت میان زن و شوهر و آثار منفی آن بالای اطفال
اختلافات خانوادگی و تأثیر منفی آن بالای اطفال
خشونت میان زن و شوهر و آثار منفی آن بالای اطفال
سلام های پر از عطوفت بنده را در این فجر پر فیض و پر برکت از اعماق قلب کوچکش بپذیرید.
در این روز ها، پیام های زیادی از نوجوانان زیر سنِ ۱۶، از طریق فیسبوک میگیرم، که خیلی تکاندهنده، و مو راست کن است.
چی چیز باعث میشود یک نوجوان قصد فرار از خانه، و حتی قصد جان پدر و یا مادرش را میکند؟
نوجوانان ما، نسل آینده ی جامعه هستند که به تعلیم و تربیه ی سالمِ والدین سخت محتاج اند.
والدین هنگام بروز اختلاف در حضور فرزندان، چه کاری باید انجام دهند؟
کودکان با مشاهده ی رفتار خشونت‌آمیز والدین، چه واکنشی نشان می‌دهند؟
آیا زندگی خانوادگی (زناشویی) هر چند خوشبخت، میتواند از اختلاف خالی باشد؟
به‌نظر شما بهترین راه‌حل اختلافات خانوادگی چیست؟
امنیت، اطمینان و سلامت فضای خانواده از مهمترین عوامل خوشبختی افراد آن است و چنین خانواده‌ای، کانونی برای پرورش انسانِ مؤمن و صالح در جامعه است.
وقتی فضای یک خانواده، مملؤ خشونت ها و زدو خورد های زناشوئی باشد، اطفال، آینده ی خیلی مهلک و وحشتناکی خواهند داشت.
یکی از دلایل خیلی عمده ی نابسامانی های جوامع امروزی، بی اعتنائی و بی مسؤلیتی والدین در مقابل اطفال شان است.
این بی اعتنائی از کجا آغاز و بکجا ختم میشود؟
سلامت و آرامش خانواده به عوامل متعددی بستگی دارد که بسیاری از والدین نیک و صالح نیز از آن نا آگاه اند.
در این رابطه اموری وجود دارند که باید با صراحت، صداقت و واقع‌گرایی بررسی شوند؛ از جمله آنها بروز اختلافات میان والدین است.
زمانیکه پدر، که رئیس و کلان یک فامیل است، چندان علاقه ی خاصی به نماز و عبادت ندارد، و اطفالش را در نماز فجر بیدار نمیکند، در و دیوارِ خانه از تلاوت قرآن صبح و شام لذت نمیبرند، شیطان، این خانه را مسکن و مأمن خویش میداند، و برای ایجاد وسوسه ها و تنش ها میان ساکنین این خانه، پلان های خودش را دارد.
اکثر اوقات، والدین در حضور کودکان کارهایی را انجام می‌دهند و گمان میکنند که آنان هنوز نمی‌فهمند.
این تفکر کاملاً اشتباه است؛ زیرا با آن‌که کودک سخن نمی‌گوید، اما بسیاری از سخنان را می‌فهمد و تاثیرش در ذهن کودک ماندگار میشود.
ازاین رو هر چند کودک در مقطع سِنِّی پایینی باشد، نباید از وجود اختلافات میان والدین آگاه شود.
والدین هر قدر در زندگی زناشویی خوشبخت و موفق باشند؛ اما بروز اختلافات در میان آنان طبیعی است و دلیل آن هم اختلاف اندیشه‌ها و طبیعت‌هاست.
اما نکته‌‌ای که باید به آن توجه کرد، حل کردن این اختلافات در اسرع وقت است.
در صورت نیاز به بررسی عوامل اختلاف، در حد امکان باید آن را در محیطِ آرام و به دور از حضور فرزندان انجام داد.
یگانه چیزی که میتواند به دماغ و اعصاب یک طفل صدمه وارد کند، وقوع مشاجرات زناشوئی و یا خشونت های خانوادگی که بزرگان در آن دخیل اند، در مقابل چشمان کودکان است.
مسلمان بایستی سعی کند تا از بحث، مشاجره، خشونت، عصبانیت و دعوای و دشنام، در مقابل کودکان خودداری کند.
شاید، جانب مقابل خیلی بی ادب، گستاخ، یاوه گوی و بی معرفت است، اما شما بایستی خونسردی تان را حفظ کنید، و سرِ بحث و مشاجره را در مقابل کودکان با او نگیرید.
برای کسی که مؤمن، و یا مؤمنه نیست، و به عبادات و نماز های پنچگانه پابندی ندارد، این کار خیلی دشوار است.
اما، بنده ی مؤمن، میداند که، اصلِ غضب از شیطان است و یگانه راه فرار از غضب، رها کردنِ ساحه، و وضو گرفتن با آبِ سرد است.
این یکی از جالب ترین مبحث طبی در جهان ساینس امروز است که پیشوای اسلام عزیز، رسول کریم صلی الله و علیه وسلم چهارده قرن قبل به امتش، چنین وصیت نموده بود.
ساینس امروز ثابت میکند که، در وقت غضب، درجه ی حرارت وجود بالا میرود، سرعت جریان خون در عضلات سریع میشود، میزانِ ضربان قلب و نبض بالا میرود، و هورمونهائی را بدن افراز میکند که در بعضی ورزشکاران، هنگام مسابقه های رزمی، آنها را به خشونت وامیدارد تا، سنگین ترین و هولناک ترین ضربه های خورد کننده و محکم را بر صورت و جسم حریف شان بنوازند.
این حالتیست که فرد بی نهایت قهر است و برای فرونشاندن خشمش، عزت و کرامتِ یک انسان ﴿ جانب مقابل﴾ برایش ناچیز میشود.
خشونت های خانوادگی خطرناک تر از مسابقات رزمی ورزشکاران است، چون جانب مقابل معمولاً یک زن بیچاره و ضعیف است و احتمال شکستن دست و پای او توسط همسرش به مراتب بالا تر است.
مسلمان، چی مرد باشد، ویا زن، بایستی همیشه با خدا باشد، و از قهر و غضب الهی بترسد و از ارتکاب چنین وضیعتی، در مقابل کودکان، و کرام الکاتبین، به خالقش پناه ببرد.
بر مرد و زن واجب است تا از اطاق خارج شده، اوضاع را تحت کنترُل داشته باشند.
اگر مرد، و یا زن غضب میشود، همانی که بیشتر عصبانی است، بسوی دست شوئی روانه شود، و با آب سرد وضو بگیرد، سپس دو رکعت نماز بجا آورد، و از خالق یکتا طلب بخشش کند.
من، وعده میدهم که، با این کار شان، یک ضربه ی کاری بر فرق شیطانِ لعین وارد کرده، سبب فرار او از خانه و کاشانه میشوند.
در قدم اول، برای یک مسلمان شایسته نیست دریچه ی جنگ و نزاع را در مقابل کودکان شان باز کنند، و بالای یک دیگر قصوری و قصد خوانی کنند، بلکه یک مسلمان خوب، سعی میکند تا از بحث و مشاجره خود داری کند، و موضوع بحث را بسوی دیگری بکشاند.
خودداری از بحث و مشاجره در حضور فرزندان فواید زیادی دارد که از آن‌جمله می‌‌توان به امور ذیل اشاره کرد:
- ۱ـ حفظ سلامت و صفای روانی کودک.
- ۲ـ حفظ تصویر مثبت از والدین در ذهن کودک و دوام پیوند دوستی میان آنان.
- ۳ـ برطرف شدن اختلاف میان والدین در اسرع وقت پس از بازگشت آرامش به آنان و رسیدن به راهِ حلِّ مطلوب.
زیرا پرهیز از آگاه شدن فرزندان از بحث و مشاجره سبب میشود تا والدین وادار شوند هنگام بحث با آرامش سخن بگویند و مشاجره از نگاه فرزندان پنهان بماند.
والدین باید پیش از تولّد فرزندان، این واقعیت را درک کنند. چنانچه در مواردی از این اصل سرپیچی کرده‌اند، از گذشته پند بگیرند و در ادامه ی زندگی زناشویی رفتارشان را تغییر دهند و خداترسی را در ادای حقوق خویش، همسر و فرزندان در نظر بگیرند.
والدین در حقیقت با سرپیچی از این واقعیت، سلامتِ اعصاب و جسم فرزندان خویش را به خطر می‌اندازند و فضای زندگی زناشویی را مکدّر میکنند.
والدین نباید هنگام روی دادن یک اشتباه، یکدیگر را در حضور فرزندان سرزنش کنند؛ زیرا انسان به‌طورِ غریزی از مظلوم و ناتوان حمایت میکند.
فرزندان نیز در چنین مواقعی، جانب کسی را می‌گیرند که او را مظلوم می‌پندارند، و این طبیعی است که طفلکان از مادر شان حمایت میکنند، و در مقابل پدر ستیزه جو بی تفاوت بار می آیند.
یکی از دلایلی که امروزه، فرندان، نصیحت و اندرز پدران را نمیشنوند، و به آن اعتنائی نمیکنند، همین است.
هنگامی‌که فرزندان خشونت و بدرفتاری مثلاً پدر را در قبال مادر ببینند، از مادر حمایت میکنند و برای جبران بدرفتاری پدر، به مادرشان محبّت می‌ورزند و ازآنجایی‌که نمی‌توانند رویاروی پدر بایستند، زندگی در چنین محیطِ رنج‌آور سبب میشود تا از پدر متنفر شوند و این وضعیت به صلاح پدر و خانواده نیست.
روانشناسان و مربیان تربیتی معتقدند، در صورت لزوم، والدین یکدیگر را مخفیانه و به دور از محل حضور فرزندان سرزنش کنند.
وقتی یکی از زوجین به احساس دیگری احترام می‌گذارد و از سرزنش او در حضور فرزندان خودداری میکند، بجاست که دیگری از این رفتارش قدردانی کند.
مناسب است زوجین در اوقات عادی، با توافق یکدیگر ضوابطی در میان خود وضع کنند تا هنگام خشم، پا را فراتر از آن ضوابط نگذارند؛ به‌طور مثال بر نکات ذیل توافق کنند:
- ۱ـ همدیگر را تحمل کنند؛
- ۲ـ وقتی یکی خشمگین و برافروخته میشود، دیگری مقابله به مثل نکند؛
- ۳ـ خطأ کننده بایستی به اشتباهش اعتراف کند و لجاجت نورزد.
- ۴ـ تلاش کنند، اختلافات طولانی نشود و بیشتر از یک شبانه‌روز از همدیگر قهر نکنند.
- ۵ـ به جز در موارد محدود از تکرار سرزنش در یک موضوع خاص بپرهیزند.
- ۶ـ به هیچ کس اجازه ندهند در میانشان دخالت کند؛ اگر چه آن شخص خویشاوند، دوست یا فرزند باشد.
- ۷- زنان سعی کنند نکته ی حساس و باریکی که سبب انفجار شوهر شان میشود، در مقابل اطفال آن را یاد آوری نکنند و موقع شناس باشند.
- ۸- لجاجت، بدزبانی و زبان بازی، فحش دادن، طعنه دادن، فحش به اقارب شوهر، تهمت بستن، بهانه جوئی، و چیغ و واویلا به آواز بلند، بد ترین عاداتیست که یک مرد خوش ندارد این همه،از خانمش سرزند.
بد ترین چیزی که یک مرد خوش ندارد در خانمش ببیند، لجاجت و بدزبانی وی است.
زبانِ سرخ، سرِ سبز میدهد برباد.
از خواهران مسلمان، جداً خواهش میکنم تا لجوج و بد زبان نباشند، و حد احترام به شوهران شان را مراعات کنند.
هشتاد در صدِ خشونت های خانوادگی از لجاجت و زبانِ بد آغاز شده، به لت و کوب و شکست و ریخت می انجامد. - ۹- زود رنجی، دشنام های پوچ و هرزه، صدا کردن زن به القاب رکیک و رد وبد گفتن، دشنام به خسر و خشو و….، غیبتِ یکی از اعضای فامیلِ زن، کنجوسی، تهدید کردن زن به طلاق، کشیدن موهای زن و … از عادات شنیع و نامردانه ایست که باعث انفجار عصبی یک زن میشود. و یک مرد مسلمان سعی میکند، از این اعمال زشت خود داری کند.
- ۱۰- یک زنِ مسلمان سعی میکند موقع شناس باشد، و بایستی سخنانش را در موقع مناسب بشوهرش پیشکش کند.نه اینکه، شوهرش، در حالیکه، با صد ها مشکل و درد سر ها و معاملاتِ بیرونی سردچار است، و دفعتاً همسرش، بدون در نظر داشت حالت و وضیعتِ وی، شروع به ملامت کردن و انتقاد میکند.
شاید، او در حالت، و وضیعتیست که دماغ او گنجایش تحملِ سخنان و نکوهش اضافه را ندارد، و باعث میشود، از طریق تیلفون، زمینه ی طلاق و جدائی را، با وسوسه های شیطانی، فراهم سازد.
شیطان، همین را میخواهد، و بس!
پس، برای طرد شیطان، موقع شناسی، حکمت است و میتواند، زندگی زناشوئی را، به شکل سالم و بی درد سر، حفظ کند.
برهمین است که بزرگان گفته اند:
هر سخن جائی، و هر نکته مکانی دارد.
۱۱- طرفین، همیشه سعی کنند تا در مقابل یکدیگر، کوچک و بزرگ شوند.
این بدین معنی است که:
الف:
اگر شوهر در خطأ است، و خانمش آن را درک کرد که او خطأ کرده است، منحیث یک زن مسلمان بایستی خودش را کوچک و شوهرش را از خودش بزرگتر بشمارد.
بزرگان را وقتاً فوقتاً تحمل باید کرد.
یقیناً که، بعد از لحظه ای، همسرش، خود گذری و متانت خانمش را ملاحظه میکند، و بگونه ای محبتش را با او از سر میگیرد.
ب:
و نیز، زمانیکه یک زن اشتباه میکند، و در قضاوتش خطأ میکند، از عزت و وقار مرد، چیزی کم نمیشود که خودش را، برای تأمین صلح و آرامش خانوادگی، کوچک کند و با خودش بگوید:
﴿ میدانم تو اشتباه میکنی، اما، چون، من دوستت دارم، امروز تو بزرگ، و من کوچک. من میدانم پروردگارم به قلب ها آگاه است، و برای این خود گذری ام، ریشه های درخت محبت را، در قلبت مستحکم تر میسازد، چون او متین، صابر، و صبور است و بندگان بامتانت و صابرش را نا امید نمیکند﴾
این است دوستی، این است خودگذری، و این است آئین محبت و عطوفتِ زناشوئی.
برادر و خواهر مسلمانم:
اگر شما واقعاً یکدیگر را دوست دارید؟ پس به موارد فوق عمل کنید و ملاحظه کنید که الله سبحانه و تعالی چقدر در زندگی تان برکت می اندازد.
حتی فرشتگانِ آسمان، بشما دعای نیک میفرستند، و برای محبت دائمی شما دهای خیر میکنند.
در غیر آن، شیطان لعین، همیشه در صدد ایجاد بغض، کینه، کدورت، جنگ، نزاع، و بالاخره طلاق و جدائی شما است.
پس کدام یک را میپسندید؟
دعای خیرِ ملائک را، و یا تفرق و شرِ ابلیس را؟
لطفاً این مضمون را با تمام دوستان، عزیزان، اقارب و همنوعان تان شریک سازید، و خط درشتِ قرمز را میان خود تان و شیاطین شر انداز، با ایمان خالص و قلب خاشع، ترسیم کنید، و بدانید که پا گذاشتن به آنطرف این مرز قرمز، توافق با شیطان و تزلزل ایمان است!
جزاک الله وخیراً!
ا.ج.ع
ادامـــه دارد….
