(بخش دوم):

غیبت و سخن چینی در مورد شخص غائب بد تر از خوردن گوشت حرام یک حیوان مرده است.

هر که این حقیقت را بداند، ابداً غیبت وبیهوده گوئی کسی را نخواهد کرد.

رسول مقبول صلی الله علیه وسلم به  گروهی از مردم میگذشتند که غیبت می کردند ،فرمودند:

بهتراست شما بجای این کار جسد فلان حیوان مرده را بخورید.

آنها در جواب گفتند یا رسول الله صلی الله علیه وسلم، ما آن بدی هائی را یاد می کنیم که در شخص موجود می باشد نه بیشتر .

آنحضرت صلی الله علیه وسلم فرمودند:

﴿غیبت هم همین است که بدیهائی که برادر شما دارد یاد کنید ، واگر این بدیها را نداشته باشد پس شما تهمت کرده اید﴾.

یاد کردن بدیهای دیگران پشت سر اوغیبت است.

غیبت بدتر از زنا است، شخص غیبت کننده مورد آمرزش قرار نمیگیرد تا زمانیکه فرد غیبت شده اورا نبخشد.

باید غیبت شده برای غیبت کننده دعا کند تا الله سبحانه و تعالی اورا بیامرزد .

رسول الله (صلی الله علیه وسلم ) فرمودند:

إِیّاکُم وَالغِیبَةَ فَإِنَّ الغِیبَةَ اَشَدُّ مِنَ الزِّنا وَ إِنَّ الرُّجُلَ قَد یَزنی وَیَتوبُ فَیَتوبُ اللهُ عَلیهِ ، وَإِنَّ الصاحِبَ الغِیبَةِلا یُغفَرُ لَهُ حَتّی یَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ

از غیبت کردن بپرهیزید، همانا غیبت بدتر از زنا ست .

به درستی که شخص زنا می کند و توبه می کند خداوند اورا می بخشد واما غیبت کننده مورد آمرزش قرار نمیگیرد تا زمانی که دوستش( غیبت شده) اورا نیامرزد .

کفاره ی غیبت این است که برای فرد غیبت شده دعای مغفرت کند .

پس بر هر مرد و زن مسلمانی واجب است که از غیبت پرهیز کنند و یکدیگر را به ترک آن توصیه نمایند تا این گونه از الله سبحانه و تعالی، و پیامبرش فرمان برده باشند و پردهٔ برادران مسلمانشان را بپوشانند و عیوب آن ها را آشکار نکنند؛‌ چون غیبت از عوامل تنفر و کدورت و دشمنی و تفرقه در جامعه می باشد.

اسلام براى مساله وحدت و یكپارچگى جامعه اسلامى و انسجام و استحكام آن اهمیت فوق العاده اى قائل شده است. هر چیز این وحدت را تحكیم كند مورد علاقه اسلام است و هر چیز آن را تضعیف نماید منفور است، و غیبت یكى از عوامل مهم تضعیف است.

از این ها گذشته غیبت بذر كینه و عداوت را در دلها مى پاشد، و گاه سرچشمه نزاع هاى خونین و قتل و كشتار مى گردد.

ابن مفلح رحمه الله می گوید:

ابو داود با اسناد حسن از ابوهریره و او از پیامبر صلی الله علیه و سلم روایت می کند که فرمود:

[ إِنَّ مِنْ أَرْبَی الرِّبَا الِاسْتِطَالَةَ فِی عِرْضِ الْمُسْلِمِ بِغَیْرِ حَقٍّ]ابو داود ۴۸۷۶

دانلود رایگان اپلیکیشن مفلحون

« بدترین ربا خواری توهین ناحق به آبروی مسلمان است. »

بر هریک ما واجب است که با کسی که غیبت مسلمین را می کند همنشین نشویم،و چنین فردی را نصیحت کنیم و به او اعتراض نمائیم،  و او را از این کار باز داریم،‌ چون پیامبر صلی الله علیه و سلم می فرماید:

« هر کسی از شما منکری را دید باید آن را با دستش تغییر دهد و اگر نتوانست با زبانش و اگر نتوانست با قلبش آن را انکار کند و این از همه، ایمانش ضعیف تر است»

اگر او نپذیرفت همنشینی با او را باید ترک کنیم؛ چون ترک او انکار و اعتراض کامل به اوست .

این وجیبهٔ انسانی هر مرد و زن است تا زبانهایشان را از سخن حرام حفاظت کنند، و بدانند که هر چه آن ها در مورد کسی بگویند که آن فرد اگر بشنود ناراحت می شود روز قیامت به سبب آن مجازات می شوند، و از نیکی های شان گرفته می شود و به نیکی های کسانی اضافه می گردد که اینها غیبت آن ها را می کرده اند.

کسی گناهی میکند و دیگری در مجلسی غیبت وی را میکند،  اگر انسانی گناه کار است، باید وی را در خفاء نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر نمود، نه آنکه وی را غیبت نمود و گناهانش را فاش کرد.خداوند متعال می فرماید:

« لاَّ یُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَن ظُلِمَ وَکَانَ اللّهُ سَمِیعًا عَلِیمًا» (نساء ۱۴۸).

خداوند دوست ندارد کسی با سخنان خود، بدیها(ی دیگران) را اظهار کند؛ مگر آن کس که مورد ظلم  واقع شده باشد،   خداوند، شنوا و داناست.

کسی‌ که‌ مورد ستم‌ قرار گرفته‌، این‌ حق‌ را دارد که‌ بانگ‌ بردارد، داد بکشد وبگوید:

فلانی‌ بر من‌ ستم‌ کرد. همچنین‌ مظلوم‌ می‌تواند از ظالم‌ شکایت‌ کند و بگوید: «فلان‌ بر من‌ ستم‌ کرد، یا فلان‌ شخص‌ ستمگری‌ است».

لذا برای‌ کسی‌ که‌ موردستم‌ قرار می‌گیرد، جایز است‌ تا علیه‌ ستمگرش‌ سخنی‌ را بر زبان‌ آورد که‌ برای‌ او بد و آزار دهنده‌ باشد. اما اگر مسلمانی روزی مرتکب گناهی شد، نباید وی را غیبت کرد و یا گناهش را افشا نمود.

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است : پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود :

(من ستر مسلما ستره الله فی الدنیا و الآخرة) مسلم (۲۶۹۹)

هر کس عیب مسلمانی را بپوشاند، خدا عیب او را در دنیا و آخرت می‌پوشاند.

مگر آنکه شخص مبتدع یا شرور و فاسقی باشد که خوف این باشد که بر اثر رفاقت با او دیگران نیز به مرض فسق و بدعت او مبتلا شوند که در این شرایط می توان از باب تحذیر مردم برای دوری کردن از بدعت و فسقش از او در بین مردم سخن گفت،

البته بعد از آنکه نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر او نتیجه ی مثبت نداد و آن فرد مبتدع یا شرور همچنان بر راه خود استوار ماند.

برادران و خواهران گرانقدر:

سلسله ی مضامین امراض ساری در جامعه از اهمیت زیادی برخوردار است که بایستی همه، آن را مرور و بدیگران ابلاغ نمایند.

بسا دوستان سوالاتی را مطرح میکنند که جواب مشرح هر سوال در لابلای مضامین گنجانیده شده.

تا حال ۲۲ مرض تباه کننده را که در جامعهٔ ما سرایت کرده، تحقیق و به رشتهٔ تحریر درآورده ام، تا شما عزیزان از آن استفادهٔ اعظمی نموده، در اصلاح جامعه تا نهایت امر بکوشید، تا جامعهٔ زیبای خود را بسوی صلاح و فلاح سوق داده، و هم وجیبه ئی بر دوش ما است انجام دهیم.

در تهیه، تحقیق، تدقیق، تقنین و تقریر هر مضمون نهایت کوشیده ام تا  مضامین را از جهات مختلف مورد بحث قرار داده، با استناد آیات تفاسیر و احادیث زیبای رسول کریم صلی الله علیه وسلم آن را به رشته ی تحریر آورم.

عزیزان گرانقدر!

لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.

جزاکم الله وخیراً!