گرفتن مزد و آلوده شدن به تعویذ کردن، سحر، جادو، فال دیدن، و….حرام و ناجایز است، چنانچه در حدیث به روایت ابوسعید (سعود) انصاری آمده است:
«أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج نَهَى عَنْ ثَمَنِ الْكَلْبِ وَمَهْرِ الْبَغِىِّ وَحُلْوَانِ الْكَاهِنِ» (بخاری)
«رسول الله صلی الله علیه وسلم از (گرفتن) بهای سگ، پول به دست آمده از طریق زنا و گرفتن پول (شیرینی پاداش انعام و دستخوشی) در حق کهانت (کاهن) و جادو منع فرموده است».
همچنان میفرمایند:
«لاَ يَحِلُّ ثَمَنُ الْكَلْبِ وَلاَ حُلْوَانُ الْكَاهِنِ وَلاَ مَهْرُ الْبَغِيِّ»(ابوداود والدر الثمین، ج ۱، ص ۸۱)
متأسفانه بعضی تعویذ فروشی و سحر را شغل خود قرار داده و مانند کالافروشان در این مورد دکان باز کرده اند و اموال آدم های بیسواد و جاهل را به فریب و باطل میخورند که همه این اعمال خلاف شریعت اسلام بوده قطعا حرام میباشند، و بر حکومت اسلامی لازم است که از آن جلوگیری کند.
بدتر از آن کسانی اند که علاج سحر را با سحر میکنند. طبق فرمایش رسول الله صلی الله علیه وسلم، این عمل شیطان و شرک اکبر است، پس جایز نمیباشد، زیرا کاهنان و ساحران مؤمن نیستند و کذاب و فاجر هستند و ادعای برخورداری از علم غیب را با اعمال خود میکنند.
از رسول کریم صلی الله علیه وسلم در بارۀ علاج سحر به وسیلۀ سحر پرسیده شده و ایشان در جواب فرمودند:
«هِيَ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ» (رواه احمد)
«این کار از عمل شیطان است».
علاج سحر، جادو، تعویذ، طلسم، حسد، چشم بد یا چشم زخم، و غیره….با آیات قرآنی و احادیث نبوی صلی الله علیه وسلم و دیگر ادعیۀ ماثوره جایز است، چنانچه در بخاری آمده است که سعید بن مسیب (تابعی) بازکردن سحر را از مسحور و یا عدم قدرت یافتن مرد را از اتصال جنسی با همسرش به سبب سحر جائز قرار داده است.
و همین قول شعبی و معتمد علیه از امام احمد، و از مزنی شافعی و ابوجعفر طبری میباشد.
الله سبحانه و تعالی ما انسانها را خلق کرده است و طبق قول او تعالی، ما را ضعیف خلق کرده، چنانچه میفرماید:
﴿وَخُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِيفًا۲۸﴾ [النساء: ۲۸].
و رسول کریم صلی الله علیه وسلم هم فرموده است:
«كُلّ مُيَسرٌ لِمَا خُلِقَ لَهُ»
«هرکس برای انجام کاری آمادگی دارد که برای آن آفریده شده است».
پس ما هم در مقابل مشکلات و سختی ها باید صبر کنیم و از آزمایش الهی سربلند بیرون بیاییم.
چه بسا تعویذ گران، کف شناسان، رمال ها و حقه بازهایی که بساط آنچنانی گسترده اند، با نوشتن طلسم خطوط عجیب و غریب یا اشیاء جلوگیری کننده و از جن و چشم بد و دفع بلا بسیاری از مردم را گمراه میکنند.
آویزان کردن طلسم و جادو و یا هرچیز دیگری از قبیل آنها با اعتقاد به این که از بلا جلوگیری مینماید و یا موجب خوشبختی میشود و یا دردی را از کسی دوا مینماید، مانند سحر حرام است.
در قرن بیستم هنوز هستند کسانی که نعل اسب (خرمهره، گوش ماهی، صدف، و یا نخ سیاه و سفید بافته شده) را به منظور رفع بلا بر سر در منزل (و یا بر گردن و دست نوزادان و کودکان) خود آویزان مینمایند، سرِ گاو را در مزرعه ی خود نصب میکنند و مهره هایی آبی رنگ به منظور دفع چشمِ بد به گردن اطفال و اموال مورد عقاله ی خود آویزان مینمایند.
هنوزهم در اکثر ممالک دنیا کسانی هستند که با استفاده از ناآگاهی مردم چیزهایی مینویسند و جدولک هایی میکشند و خطوط مستقیم و منحنی میکشند و طلسم هایی در آنها رسم و منقوش میکنند و افسون های گوناگونی به روی آن میخوانند و میپندارند کسی که این طلسم را بر خود آویزان نماید یا همراه داشته باشد، از شر جن، شیاطین، چشم بد و غیره مصون (در امان) خواهد بود.
از عقبه پسر عامر روایت شده است که یک جماعت ده نفری نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم آمدند.
پیامبر صلی الله علیه وسلم با نه نفر از ایشان بیعت کرد و از بیعت کردن با یکی از آنان خودداری کرد.
گفتند: چرا با او بیعت نمیکنید؟
فرمود: او نوشته و طلسمی به بازو دارد. آن مرد آن طلسم را از بازوی خود درآورد، آنگاه پیامبر صلی الله علیه وسلم با او بیعت کرد و فرمود:
«مَنْ عَلَّقَ فَقَدْ أَشْرَكَ»
«کسی طلسم ببندد شریک برای خدا قائل شده است».
از عیسی بن حمزه روایت شده:
نزد عبدالله بن حکیم رفتم که پوست بدنش قرمز شده بود، گفتم: چرا طلسم بر خود نمیبندی؟ گفت: به خدا پناه میبرم از این عمل،
و در روایتی گفت: مرگ برای من بهتر از این کار است. چون پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود:
«مَنْ عَلَّقَ شَيْئًا وُكِلَ إِلَيْهِ»
«کسی که برای دفع بلا چیزی بر خود ببندد، به همان چیز سپرده میشود. یعنی خدا به او و سرنوشت او کاری ندارد».
روایت شده است که همسر عبدالله بن مسعود رضی الله عنه نخی بر گردن آویزان کرده بود، و چون عبدالله وارد منزل شد، آن را دید و قطعه قطعه کرد، گفت:
آل عبدالله از این که شرک بکنند، بی نیازند و بعد از آن گفت:
سمعت رسول الله ج يقول: «إن الرُّقَى والتَّمائِم والتِّوَلة شرْك»
«از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم. همانا افسون کردن و تعویذبستن و طلسم آویزان کردن شرک است».
سپس به همسرش گفت:
بیگمان تو را آنچه رسول الله صلی الله علیه وسلم گفته است کافی میباشد و ایشان میگفتند:
«اللهُمَّ رَبَّ النّاس ِ، مُذْهِبَ البَاسِ، اشْفِ أَنتَ الشّافي، لا شَافِيَ إلا َّ أَنتَ شِفاءً لا يُغادِرُ سَقمًا» (رواه بخاری)
«ای پروردگار عالم، ناراحتی را از بین ببر، شفا ده که تنها شفادهنده تویی، هیچ شفایی نیست جز شفای تو، شفایی ده که هیچ ناراحتی بعد از آن باقی نماند».
و رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده اند:
«لَا بَأْسَ بِالرُّقَى مَا لَمْ تَكُنْ شِرْكًا».
«در دم کردن باکی نیست به شرطی که در آن کلمات شرکیه نباشد».
از عایشه رضی الله عنها روایت شده است که چون کسی از آل بیت رسول الله صلی الله علیه وسلم مریض میشد به معوذات او را دم میکرد و در مرضی که در آن فوت کردند، پس من او را دم میکردم و به دست خودش جسدش (اندامش) را مسح مینمودم، زیرا دست ایشان از دست من بابرکت تر بود.
رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده اند:
﴿چون کسی از شما مبتلا بدرد شود، پس در جای درد دست خود را بگذارید سپس هفت بار بگوید:
«أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللَّهِ وَقُدْرَتِهِ مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ»
بنابراین، معوذتین و آیه الکرسی و آیاتی که متعلق به حضرت موسی علیه السلام و ساحران فرعون میباشند و همچنان دو آیه در آخر سورۀ بقره بهترین علاج برای دفع سحر و غیره میباشند، و آیه های قرآنکریم برای مؤمنِ متوکل بر الله سبحانه و تعالی علاج و شفاء میباشند.
الله سبحانه و تعالی فرموده است:
﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ﴾ [الإسراء: ۸۲].
(و از قرآن آنچه برای مؤمنان شفابخش و رحمت است نازل میکنیم)
پس، شفای مریض یا مسحوری که بر او سحر شده، و یا چشم بد، حسد و کینه ای بر او اثر کرده، و یا طلسم و نفخ شده، و بر لباس، مو و یا چیزی از بدن او جادوگر و یا به اصطلاح عام، ملا های تعویذ گر دمیده باشند، فقط و فقط قرآن کریم و ادعیه ی مسنون از رسول کریم صلی الله علیه وسلم، کارگر می افتد و بس،که در بخش های بعدی مفصلاً به شرح انواع مختلف سحر معاصر، چگونگی دمیدن آن بر مسحور، و راه های خلاصی از آن را خدمت شما عزیزان پیشکش میکنم.
عزیزان گرانقدر:
لطفاً این مضامین خیلی مهم و حیاتی را با تمام خانواده، اقارب، دوستان، و همکاران تان شریک سازید، و در رشد فکری، عقیدتی، ایمانی و وجدانی همنوع تان اقلاً یک امر خیری را، مایه ی حصولِ صدقات جاریه ی تان سازید.
ادامه دارد
