پند و عبرتویدیو

از رحمت خداوند ناامید مشو!

از رحمت خداوند ناامید مشو!

دوستان خوبم!

چندی قبل کسی را از کارزشتی منع کردم، در جوابم گفت:

﴿لالا، مه ایقه گناه کدیم که اِی کارَکای خورد و ریزه، ده گَردِش هم نمیرسه﴾

این جواب باعث شد، این مضمون را به رشتهٔ تحریر درآورم.

عزیزان!

وقتی بنده گناهی را مرتکب میشود، بایستی توبه کند، چون ارتکاب یک گناه، گناهٔ دوم را در قبال دارد،

این مفکوره، که من گناهکارم، خداوند مرا نمیبخشد، و بر ارتکاب گناهان دیگراصرار ورزیم، اصلاً از دسایس ومکر شیطان است.

الله تعالی، بدون شرک، ان شأ الله، تمام گناهان بنده را میبخشد:

الله (ج) میفرماید:

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (زمر ۵۳)

بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید!

از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.

دَرِ توبه هیچگاه بسته نیست و یک انسان گناهکار می تواند تا زمانی که به (غرغره) نرسیده توبه کند و امید داشته باشد که خدای متعال توبه اش را بپذیرد.

چنانکه پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند:

« إِنَّ الله – عز وجل – یَقْبَلُ تَوبَةَ العَبْدِ مَا لَمْ یُغَرْغِرْ» رواه الترمذی، وَقالَ : حدیث حسن.

یعنی:

«همانا خداوند عزوجل توبه بنده خویش را مادامیکه به غرغره (روحش به حلقومش نرسیده باشد) می پذیرد».

یک موضوع مهم واساسی راباید متوجه باشیم که توبه زمانی پذیرفته می شود که:

  1. ۱-بنده خالصانه، صادقانه و از اعماق قلب پشیمان شود و توبه کند.
  2. ۲- اگر حقوق مردم را پایمال کرده آنها را جبران کند، زیرا حق الناس تنها با توبه جبران نمی شود.
  3. ۳- برای بارِ دیگر، هیچگاه و به هیچ وجهه سراغ آن گناه نرود.

پس اگر کسی برای بار چندم از یک گناه توبه کند، بشرطیکه توبهٔ اخیرش را تا آخر عمر محکم نگه دار، ان شاءالله خدای متعال توبه اش را میپذیرد، چرا که او بسیار توبه پذیر و مهربان است.

دانلود رایگان اپلیکیشن مفلحون

و باید هوشیار بود و فریب شیطان را نخورد، چرا که زمان اجل بر کسی مشخص نیست و ممکن است هر لحظه ای مرگ سراغ مان بیاید، چنانکه می فرماید:

« وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ مَّاذَا تَکْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ» (لقمان 34).

یعنی: « و هیچ کس نمی‏داند فردا چه به دست می‏آورد، و هیچ کس نمی‏داند در چه سرزمینی می‏میرد؟ خداوند عالم و آگاه است».

چرا که با فرا رسیدن مرگ وقت توبه به پایان می رسد، بنابراین باید قبل از فرا رسیدن مرگ توبه نمود،

ونیز الله تعالی می فرماید:‌

« وَلَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّی إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الْآَنَ» [نساء: 18].

یعنی: و توبهٔ کسانی پذیرفته نمیشود که کارهای بد انجام می دهند تا این که مرگ یکی از آنها فرا می رسد می گوید اکنون توبه کرده ام.

لذا باید در توبه کردن تعجیل کرد و نباید فریب وسوسه شیطان را خورد که توبهٔ ما را به آینده موکول کند تا آنکه اجل فرا برسد و ما توبه نکرده از دنیا برویم،

پس مسلمان هوشیار و عاقل آنکسی است که توبه را به تاخیر نمی اندازد و بر آن محکم و ثابت قدم می ماند.

بار الها، مارا بر توبه های مان ثابت قدم و مستحکم نگهدار، یا غفارالذنوب و عیوب مان را ستر کن یا ستّارالعیوب!

آمین، یا رب العلمین!

ا.ج.ع

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا

Adblock رو غیر فعال کنید

بخشی از درآمد سایت با تبلیغات تامین می شود لطفا با غیر فعال کردن ad blocker از ما حمایت کنید