قطعا زن ، چه منحیث دختر و یا منحیث همسر ؛ اولین بذری است که برای برپایی شجره امت ، وجود آن ضروری است . بزرگترین نقش برای تربیت فرزندان ازآن اوست ، و همچنین یاری رساندن به شوهرانشان در کارها ، و شاید زیباترین مثال برای این مورد مادر مومنان خدیجة الکبری رضی الله عنها باشند.

به همین خاطر بسیاری از علماء کرام ، مهمترین سبب برای برپایی امت اسلامی و پیروزی آن بر دشمنان در زمانی ضعیفی را ، به تمسک زنان مسلمان به دینشان و عقیده اسلامی ربط میدهند ، و این دو را لازم و ملزوم همدیگر میدانند .

و در تاریخ اسلامی ما در دوره های مختلف نمونه های درخشانی از زنان بزرگی وجود دارد ، که کوشش و مجاهدتشان در راه تربیت فرزندانشان بود ، به گونه ای که بزرگان و پیشگامانی را تحویل امت اسلامی دادند که باعث عزت و افتخار امت بوده اند .

در اینجا مثال هایی برایتان داده میشود:

خنساء بنت عمرو :

قبل از معرکه قادسیه کبری ، وقتی که مسلمانان سربازگیری میکردند و آنان را برای مقابله با لشکر فارس آماده مینمودند ، خنساء شروع کرد به تشویق کردن چهار فرزند خود برای شرکت در جهاد .

وقتی که جنگ در گرفت ، خنساء اخبار فرزندانش و مجاهدین را دنبال میکرد ، تا اینکه روزی خبر شهادت فرزندانش را برایش آوردند ؛ او گفت : الحمد لله الذي شرّفني بقتلهم، وأرجو من ربي أن يجمعني بهم في مُستقرِ رحمته.

سپاس خدای را سزاست که مرا با کشته شدن آنها ( فرزندانم ) مشرف ساخت ، و از بارگاه پروردگارم میخواهم تا من را با آن ها در رحمت جاودان خویش جمع کند.

مادر امام سفیان ثوری رحمة الله علیه :

سفیان ثوری که امیر المومنین فی الحدیث است در پشت خود مادری صالح دارد که تربیت او را به عهده گرفته بود و او در واقع ثمره زحمات مادرش است ، مادری که بر او انفاق میکرد ! .

امام سفیان ثوری میفرماید: وقتی خواستم تا علم بیاموزم ، گفتم: یا رب ، برای من کسب رزق و روزی ضروری است ، در حالی که علم را در حال ضایع شدن میبینم ، باز گفتم : خود را برای طلب آن (علم)  فارغ میکنم ، در حالی که از الله متعال کفایت را درخواست نموده ام ( اینکه الله متعال در امر رزق او کفایتش بکند ) ؛ پس الله متعال دعای او را استجابت کرد و کفایتش را در مقرر کردن مادرش قرار داد ، مادری که برایش میگفت : ای فرزندم ، علم را حاصل بکن ( و طالب العلم باش ) در حالی که من تو را با ریسندگی کفایت میکنم .

مادر امام شافعی رحمة الله علیه :

وقتی که پدر امام شافعی وفات یافت ، وفای مادرش بر این بود تا از فرزندش محمد بن ادریس شافعی امام بسازد ، پس او را از غزه به مکه آورد و آنجا قرآن را در حالی که تنها هفت سال داشت آموخت ، سپس او را به صحرا و بادیه فرستاد تا زبان عربی را به صورت فصیح بیاموزد ، بعد از آن او را اسب سواری و تیراندازی آموخت ، سپس او را به سوی امامان آن دوره فرستاد و امام مالک رحمه الله به او در حالی که 15 سال بیش نداشت ، اجازه فتوی داد !.

مادر عبدالرحمن الناصر رحمة الله علیه :

خلیفه اموی عبدالرحمن الناصر که بر آندلس حکم کرد و خلافت اموی را در آنجا زنده نمود ، سپس معرکه ها ، جنگ ها  و حماسه های در مقابل اروپائیان آفرید ، و قرطبه در زمان او مقر خلافتش گشت و از آنجا بر امرا و حاکمان اروپا فرمانروایی میکرد ، و به پوهنتون های قرطبه طالبان علم تشنه بودند ، و گوهر گمشده خود را در مراکز علمی آن دیار میافتند .

راز این ها همگی در کسی که او را تربیت کرده بود، نهفته است ؛ عبد الرحمن یتیم بزرگ شد ، و ماردش تربیت او را به عهده گرفت و عبدالرحمن را حمایت مالی نمود تا وقتی که از بزرگترین خلفای مسلمان در تمام اروپا قرار گرفت.

مادر محمد الفاتح رحمة الله علیه :

مادر سلطان محمد فاتح او را هنگام صبح میگرفت ( در حالی که کودکی بیش نبود ) و او را به بیرون میبرد ، تا دیوار های مستحکم قسطنطنیه را برایش نشان دهد ، و برایش میگفت : تو ای محمد این دیوار ها را فتح خواهی کرد ، نام تو محمد است همانطور که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرموده اند .

و محمد کوچک میگفت : چطور ای مادرم این شهر به این بزرگی را فتح میکنم؟! مادرش به او میگفت: با قرآن ، سلطان ، سلاح و محبت مردم.

منبع: سایت قصة الاسلام

مترجم: عزیز الله حفیظ